We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Rotterdam Centraal
naar station Eindhoven Centraal.
Op station Tilburg verloren we elkaar uit het oog.
"Ik had die avond een concert gezongen, maar had mijn bloemen laten liggen in de trein (een van de ergste dingen die je kan overkomen als artiest).. Overstappen in Rotterdam voor de trein naar Eindhoven. Ik hoorde de deur van de machinist dichtslaan dus dacht, misschien kan ik een poging wagen mijn bloemen terug te krijgen via de conducteur? Niet geschoten, altijd mis. Vanachter het blauwe deurtje verscheen de meest leuke, knappe, sympathieke conducteur ooit. Ik legde mijn probleem uit en hij maakte er meteen werk van. We hadden een leuk gesprek over wat ik deed en andere trein-dingen. Uiteindelijk had hij voor me geregeld dat de bos - die in een trein naar Roosendaal was blijven liggen - op het station zou worden bewaard, zodat ik ze de volgende dag kon ophalen. We kwamen aan op station Dordrecht, dus ik voelde me een beetje in de weg staan. Nou ga lekker zitten, zei je. Jammer, dacht ik, had nog wel even met je willen kletsen.. :) In Tilburg aangekomen bedankte ik je nogmaals vanuit de verte. Je zette je handen aan je mond en riep -succes he, en met de bloemen!- De volgende dag zou ik de bloemen ophalen, maar helaas werd ik geveld door een zware verkoudheid… het knaagde aan me dat ik de bloemen niet had opgehaald, maar dat niet alleen: ook de ontmoeting met jou, Koen, de conducteur (je naam kreeg ik mee in het gesprek met je collega’s) kon ik niet uit mn hoofd krijgen. Het gesprek en je behulpzaamheid waren nog mooiere bloemen dan de bloemen zelf :)"
