Sebastiaan
4 maart 2023
We hadden oogcontact in de trein vanaf station Amsterdam Centraal naar station Maastricht. Op station Duivendrecht verloren we elkaar uit het oog.
"Ik kwam al rennend de trap omdat ik bang was de trein te missen. Boven aangekomen bleek de trein niet bij spoor 4 aan te komen, maar bij spoor 3. Door deze wisseling raakte ik in de war,. Gelukkig zag ik de trein aan komen en zag ik op het bord Maastricht echter, wilde ik zeker weten dat de trein ook in Duivendrecht zou stoppen. Het was immers al donker en ik had geen zin in hele omreizen. Ik vroeg aan diverse mensen of deze trein wel echt in Duivendrecht zou stoppen echter, niemand reageerde. Per toeval sprak jou aan en zei je ik denk van niet, want hij gaat naar Maastricht. Gelijk hoorde ik in je stem de zo gehete zachte g. Gelukkig ging jij op je telefoon kijken naar het reisschema van de trein en zag je dat die wel in Duivendrecht stopte, dus je zei tegen mij oohh hij stopt er toch. Ik reageerde met ooh dat is fijn en dankjewel en dat was de eerste keer dat we elkaar aan keken.
We stapte ergens halverwege de trein (voor mijn gevoel) Ingestapt in de trein vroeg ik of je op weg naar huis was vanwege de zachte g die ik hoorde. Je zei ja en ik zei, ja dat dacht ik al vanwege die zachte g. We moesten er allebei om lachen. Al ingestapt in de trein keek ik of ik naar boven of beneden ging. Jij zei dat er daar (beneden) nog wel plek was en ging naar beneden. Ik volgde je. Na een paar tweezits te hebben gepasseerd ging jij naar een linker twee zit. Ik dacht dat er van die twee zit nog maar één vrij was, dus ging ik naar de rechte twee zit. Toen ik zat en links van mij keek zag ik dat de plek naast jou toch vrij was. Ik stond snel op en vroeg of ik naast je mocht gaan zitten. Jij antwoordde met ja dat mag. De trein ging rijden en we raakten verder aan de klets. Ik zei dat ik niet goed had gezien dat de plek naast je vrij was. Jij zei dat je niet zeker wist of je me moest helpen door me vast te pakken in verband met mijn visuele beperking, want je dacht dat ik dat misschien niet fijn zou vinden. We moesten er allebei zachtjes om lachen. Ik zei dat ik misschien wel een beetje raar had opgekeken als je dat had gedaan, maar het al snel zou door hebben dat je het goed bedoelde en gaf aan dat ik het lief van je vond. We moesten allebei om lachen.
Tijdens de korte treinreis hebben we het over zoveel gehad en elkaar ook gelukkig voorgesteld. Jij heet Isabel bent 22 jaar en komt uit Tilburg, maar studeert in Amsterdam namelijk een particuliere hbo Holistische opleiding gericht op mind en body. Jij vroeg een aantal dingen over mijn visuele beperking onder andere of ik scherp zag of niet. Ik gaf aan dat ik wel scherp zie en gaf aan dat je bruin haar hebt, keek vervolgens even diep naar je ogen en gokte dat je ogen bruin waren, maar die waren blauw zei je. We moesten er allebei zachtjes om lachen. Verder zei ik dat je een witte broek aan had en een beige jas.
Isabel ik weet niet of je dit bericht ooit zullen lezen of dat iemand die dit leest die jou toevallig kent, maar ik hoop het zo. Het lijk mij namelijk heel leuk om met je in contact te komen en we ons gesprek kunnen continueren. Ik vond het namelijk heel fijn dat we het over zoveel onderwerpen konden hebben in een helaas te korte tijd. Ik heb namelijk genoten van ons leuke en bijzondere gesprek net zoals jij dat ook aan gaf en als ik er aan terug denk heb ik weer van oor tot oor een lach. Ik hoop dat het jouw ook leuk lijkt om met mij in contact te komen en dat we elkaar nog is kunnen zien."