We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Arnhem Centraal
naar station Nijmegen.
Op station Nijmegen verloren we elkaar uit het oog.
"Aan de mysterieuze persoon met de mooie snor
Het was zondagmiddag, net na het middaguur. Zodra ik het perron van Arnhem centraal op liep, weg van de mensenmassa, viel je me gelijk op.
Je droeg je lange, zwarte leren jas open, had een baret op je hoofd en je benen waren gehuld in een donkere spijkerbroek. Ik voelde me erg verlegen om je verder in me op te nemen.
Bij aankomst van de trein liepen we na voorzichtige blikken langzaam richting dezelfde deur en hield je galant de deur van de coupé voor me open waarop ik je bedankte.
Doordat je je omdraaide bij het openhouden van de deur vielen me je heldere ogen op en je snor op die je in een geweldig mooie krul droeg.
We zaten een paar stoelen van elkaar vandaan en eerlijk gezegd was ik me continue bewust van je aanwezigheid.
Op het moment dat de trein het station van Nijmegen naderde zag ik dat jij ook opstond. We wisselden een paar blikken en dit keer kon ik de deur voor jou open houden.
Beide liepen we richting het busstation van Nijmegen, jij nam plaats op een bankje, ik stond nerveus te spelen met het snoer van mijn koptelefoon.
Ik wilde je graag aanspreken om je een compliment te geven op je geweldige stijl en misschien een gesprek te voeren maar ik voelde me zo nerveus dat ik dacht dat de woorden er achterstevoren uit zouden komen.
Desondanks hadden we nog meerdere momenten oogcontact en gaven we elkaar een glimlach.
Je nam de bus richting Druten/Beuningen en zat op een plek in de bus waarbij we constant oogcontact konden maken en dat deden we ook.
Ik besloot om in ieder geval naar je te zwaaien en je zwaaide terug.
Op dit punt had ik nog meer spijt dat ik niet op je af ben gestapt. Mocht je jezelf herkennen en in contact willen komen dan zou ik je erg graag beter leren kennen"
