We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Arnhem Centraal
naar station Zwolle.
"Arnhem Centraal, 19 september 2022.
Je zat op een bankje op het perron.
Ik weet niet of je nou naar me keek omdat ik er belachelijk uit zag met mijn witte piloten muts en zonnebril of omdat er iets hing.
Jij ging zitten op een klapstoel, ik keek in de coupé, hij was vol, dus ik ging voor de deur van de coupé zitten op een klapstoel, ik keek uit het raam en toen de trein ging rijden keek ik je net iets te lang aan.
Daarna durfde ik je niet meer aan te kijken, ik pakte een schrift uit mijn tas en ik begon je na te tekenen.
Je hebt halflang blond haar met priemende blauwe ogen, en je had zwarte schoenen aan.
Je blik was heel echt, ik had het gevoel dat we ons hetzelfde voelden, je leek moe, klaar met de dag, maar rusteloos.. Zoals ik me ook voelde.
Maar recht starend door die rusteloze blik van jou zag ik iemand die authentiek is, je hebt iets natuurlijks, maar je was niet op je plek, die verbinding met de aarde is onderdrukt door iets kunstmatigs, jij hoort niet thuis in een synthetische stad, jij hoort te zwerven door de landschappen met onvervuilde lucht.
Ik stapte uit in Zutphen en jij bleef zitten.
Als je dit leest wat waarschijnlijk niet het geval zal zijn dan wens ik voor je dat je naar een goede plek kan gaan, waar je je thuis kan voelen."
