Gh
25 november 2019
We hadden oogcontact in de trein vanaf station Groningen naar station Dordrecht. Op station Utrecht Centraal verloren we elkaar uit het oog.
"Ik verhuisde in station Assen naar een stilte-ruimte en vroeg je of ik naast je kon zitten. Jij schoof door naar het raam. We hebben beiden bijna de hele reis zitten lezen. Jij met leesbril, ik zonder.. Wel heb je mij nog horen zeggen "Dat maakt niet uit", toen een man op een verzoek stil te zijn reageerde met "Maar de trein rijdt nog niet". Op een gegeven moment deed je je bril af en zocht je in de spaarzame ruimte die je had naar iets in je rugzak. Je bekeek je linkerhand twee keer, ik denk om te zien of die er nog wel goed op stond. Ik vond van wel. In Utrecht vertrok je en wenste je me nog een prettige reis. Het waren die luttele 'handelingen' en twee seconden waarin je langs me heen schoof en weg ging, die een twinkeling bij mij veroorzaakten. En dat is 'blijven hangen'. Ik zou het leuk vinden nog eens met jou te kunnen onderzoeken waarom. Het zou me verbazen wanneer ook jij langs deze weg zou zoeken naar een levensteken, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit."