We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Breda
naar station Eindhoven Centraal.
Op station Tilburg verloren we elkaar uit het oog.
"Ik stond op het perron van Breda, spoor 3 of 4 op de trein naar Tilburg van 17.39 te wachten op donderdagavond 1 Aug, ik keek op mijn telefoon en rechts in mijn ooghoek kwam je aangelopen, je keek me aan en mijn adem stokte, je verschijning zond via mijn ogen allemaal neurotransmitters naar mijn hoofd en lichaam.. jij, half lang bruin haar haar, je bent ongeveer 1.65 m en droeg een lichte(witte?) blouse met een zwarte pantalon met als ik het goed zag, een streepje verticaal op de broek.(vlot en trendy gekleed) Verder had je een tas en een zwarte leren jas over je arm, je gezicht was slank en je ik meen je bruine ogen gezien te hebben, ik zag je onopvallend om je heen kijken alsof je , je ongemakkelijk voelde en ik.. ik kon mijn ogen niet van je afhouden, ik weet dat je dat voelde of zag..
Toen de trein eraan kwam, stond je voor de deur van de 2e klas te wachten terwijl ik uit handigheid via de 1e klas binnenkwam en plaats nam, je liep mij voorbij zonder te zien.. in Tilburg stapte ik uit en verwachtte je niet meer te zien, little did i know, dat je rechts achter mij liep en binnen enkele passen liepen we samen gelijk aan elkaar de trap af, beneden aangekomen liepen we nog steeds samen naast elkaar waarop ik besloot naar je te kijken en je keek terug, ik glimlachte en je deed het terug, vluchtig en weer ongemakkelijk, je liep door naar de fietsenstalling en ik volgde je.. sterker nog.. ik stond op een verhoging om je te kunnen volgen met mijn ogen.. het vreemde was dat ik tegen mijzelf zei , dat ik je moest aanspreken, als was het alleen om je kenbaar te maken dat ik een "vibe" meende te voelen of iig mijzelf inbeeldde en je wilde leren kennen.. maar ik deed het niet... wat een fuck up was dat zeg.. ik zag je de fietsenstalling uitkomen en ik had het gevoel dat je ogen mij zochten.. ik ben vandaag , dezelfde tijd even teruggekomen en dat zal ik soms blijven doen op spoor 6 om 17.39 voor de trein van Breda naar Eindhoven met als tussenstation Tilburg.. in de hoop dat ik je weer zie, en wanneer ik je zie, zal ik je dit allemaal vertellen, ongeacht wie er bij je is of wat je ervan vindt.. je verdient het om te horen dat je een prachtige verschijning bent met een betoverende smile..
Ik ben die man met dat ringbaardje, kale kop, 171 cm slank, bruine ogen, licht getint, bruine slaperige ogen , een smile met knijpoogjes.. ik droeg een strakke donker blauwe spijkerbroek, een licht blauwe spijkerblouse met daaronder een wit shirt wat goed bij mijn donkere huidskleur past en ik had witte gympen aan en een grote zwarte rugtas. Mocht ik je weer tegenkomen dan heb ik mijn pitch al voor je klaar, ik durf elk risico te nemen.. blauwtje, vriend, geen interesse.. je naam , je stem en je lach zullen voldoende voor mij zijn..
Zelfs als ik je niet meer zie... is dit een mooie les , kijk... voortaan pak ik elke kans die ik krijg... want ik wil niets meer laten lopen in dit leven...hoe ironisch .. je kent mij niet maar je hebt door onze kortstondige rendez-vous mijn hart, brein en ogen geopend.. ik had de keus om je aan te spreken, wat ik niet deed, maar voortaan volg ik mijn intuïtie..feilloos..
Bedankt... en hopelijk alsnog tot ziens.."
