We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Nijmegen
naar station Arnhem Centraal.
Op station Arnhem Centraal verloren we elkaar uit het oog.
"Je had mooie bruine haren en net boodschappen gedaan. Je vertelde de naam van je hond (moo) en op een of andere manier bleef je mijn aandacht trekken. Ik ben normaal gesproken een vlotte prater maar jij maakte mij sprakeloos. Je ging verder vanuit Arnhem richting Schiphol. Jou ogen... Ik zie ze nog voor mij. Eventjes wil ik je naam vragen maar ik durf het niet uit angst om raar over te komen. In slow motion pak ik mijn tas om nog net wat langer bij je te zijn. Gek dat ik mij zo voel en ik loop weeg. Eenmaal op het perron loop ik richting het centrum met mijn blauwe tas op mijn rug. Ik sta stil, draai me om en ik kijk nog een keer voordat de trein wegrijd. Ik heb een belangrijke afspraak in de avond maar ik kan niet concentreren want je zit in mij hoofd. Nu ik dit schrijf denk ik dat ik gewoon je naam had moeten vragen. Hopelijk kan ik je op deze manier terugvinden."
