We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Utrecht Centraal
naar station Arnhem Centraal.
Op station Ede-Wageningen verloren we elkaar uit het oog.
"Geen idee wat zijn naam was. Hij viel me al op bij Utrecht centraal, waar we beide instapte. Hij had zo’n vriendelijke open blik, eentje die je in het voorbij gaan al wil vangen om vriendelijk te glimlachen. Iemand die begrip met zich meedraagt.
Om Michelle te quoten: ‘Er zit goedheid in de bereidheid anderen te willen kennen en horen.’
Dat deed hij. Ik had het moeilijk en kon mijn tranen niet binnen houden. Na mn tranen en loopneus te veel waren geworden tikte hij me op mijn knie met een pakje zakdoekjes in zijn hand. Erna heeft hij met aandacht en compasie naar mijn hele verhaal geluisterd en lief feedback gegeven. Hij heeft ervoor gezorgd dat mijn treur zich omzette in pracht en dat ik het mooie van mijn droefheid weer kon inzien!
Mensen kunnen veel doen met weinig. Wacht niet tot het bij de ander over de wangen rolt maar sta open. We kunnen alleen elkaar aanhoren om de monotone monoloog in onze hoofden om te draaien in een gesprek vol kleur en dynamiek.
Bedankt, lieve mooie donkere jongen met zakdoekjes over!"
