We hadden oogcontact in de trein
vanaf station Arnhem Centraal
naar station Nijmegen Dukenburg.
Op station Elst verloren we elkaar uit het oog.
"Een leuke lieve mooie dame zat tegenover mij en allebei hadden wij oortjes voor de muziek in onze handen. Ik liet mijn flesje vallen en zei sorry. We raakten aan de praat met elkaar want ik dacht door het kaartje of pasje aan haar koffer, dat ze stewardess was. Dit was niet zo maar haar vader werkt bij de KLM.
Ik vroeg wat zij deed. Zij kwam bij Den Haag vandaan waar zij bestuurskunde studeert en in haar eerste jaar zit. Ook vertelde ik wat ik voor stage deed in Ede-Wageningen en dat ik rond januari/februari daar weg ben. Dit omdat deze stage niet echt heel leuk vind. Zij heet Bowien of Bo. Want we vroegen elkaars naam. Ook hadden we het heel even over Nijmegen. Ik vertelde dat ik in Dukenburg woon. Zij kent dit van Triavium de schaatsbaan. Ik voelde mij heel aangenaam bij het gesprek met haar. Er was voor mijn gevoel echt een klik.
Toen zij in Elst eruit ging keek ze nog lachend met een lief knikje. Ze had blond haar. Tot op heden moet ik aan haar denken en op de social media kan ik haar helaas niet vinden.
Zij deed de rits van haar jas open. Ik dacht dat het een donkere of zwarte jas was. Ikzelf had een vest aan met groene sjaal en droeg een donkere muts. Mijn sjaal deed ik in mijn rugtas.
Ze zag er prachtig uit en ze had een geweldige mooie stem!
Ik hoop haar weer eens te ontmoeten!"
