Bart
18 maart 2016
We hadden oogcontact in de trein vanaf station Utrecht Centraal naar station Eindhoven Centraal. Op station Eindhoven Centraal verloren we elkaar uit het oog.
"Hee schone dame,
Het was 12:10, vrijdag 18 maart 2016. Ik zat op een bankje in een overdekte ruimte bij spoor 15 van Utrecht Centraal. Toen kwam jij door de glazen deur naar binnen gelopen. Ik keek kort op en daarna uit verlegenheid weer snel de andere kant uit, want wat was je mooi zeg. Strakke spijkerbroek, zwarte hakken. Prachtige zwarte krullen, tot iets over de schouders. Een knap gezicht, licht getint, misschien van Semitische afkomst?
De intercity richting Heerlen arriveerde iets eerder dan dienstregeling en we liepen beiden naar de trein. De eerste mensen die de trein uitstapten waren een man met zijn twee zoontjes. Het oudste zoontje werd aan de hand gehouden door de vader en liep met hulp de treden af die zich bij de treindeur bevinden. Een van de kinderen had een kroon op van de Burger King, die ondertussen voor een trolley van een oudere dame was beland. Jij was zo behulpzaam om de kroon op te pakken en je bracht het terug naar de vader en zijn kinderen, die inmiddels al wat verder op liepen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet heb gekeken naar jouw prachtig geschapen achterwerk, dat mee danste in het ritme van jouw looppas. We stapten de trein in, en jij ging in een stoel voor mij zitten.
Toen we arriveerden bij station Eindhoven liep ik je voorbij, mijn gedachten waren al op de Universiteit.
Op de terugweg, om 17:53, kwam jij weer terug in mijn wereldje. Ik zat in de intercity richting Alkmaar, en jij stapte in op station s-Hertogenbosch. Ik kon het bijna niet geloven maar daar was je weer met je prachtige zwarte krullen. Toen de trein bij Utrecht Centraal aan kwam stonden we beiden te gelijk op. We hebben voor een split-seconde oogcontact gehad. Toen we uit de trein liepen aarzelde ik om je aan te spreken, maar ik was te verlegen.
Ik hoop je nog eens te zien.
Liefs,
Bart"